T Kararlar

11.12.2019 /T 1039/13 /UPDATING INFORMATION /EQUIFAX

İnceleme Birimi EP 02792279.8 numaralı patent başvurusunu buluş basamağı noksanlığı (Md. 56) altında reddetmiştir. İnceleme Birimi ana istemin bilinen bir bilgisayar sisteminde uygulanan bir iş yapma yöntemine ait olduğunu belirtmektedir. Patent sahibi ana talebiyle birlikte iki yardımcı talep sunarak temyiz talebinde bulunmuştur.

Temyiz Kurulu duruşma davetiyle birlikte ilettiği ön görüşünde “high-level database design” yaklaşımının teknik olup olmadığı hakkındaki kuşkularını ifade etmekle birlikte ana itirazını buluş basamağı noksanlığına dayandırmıştır. Temyiz sahibi duruşmaya katılım sağlamayacağını ifade etmiş ve duruşma temyiz sahibi olmaksızın görülmüştür. Ana talepteki ilk istem aşağıda yer almaktadır:

“A computer method for managing and updating massive amounts of information relating to at least one event generating entity (106A-ZZ, 402) and contained in a networked computer system having:-

a) an information supplier (102, 206, 306) having at least one memory device to store, in an information supplier universe database file UF (104, 310), a plurality of customer database files CF (120, 204, 304), each having a plurality of record entries (420);

b) at least one information customer (108A-N,202,410a) computer having at least one memory device to store a customer data file CF (120a-n, 204);

c) an Internet, wireless communication link, or other real-time communication link operable between the customer computer and the supplier computer;

wherein the information supplier (102, 206, 306) computer is organised and arranged to:

i) receive raw data corresponding to at least one event generating entity (106, 402);

ii) process the raw data and generate at least one processed record entry (420);

iii) associate each processed record entry with a unique universe identifier UUID (404);

iv) store in at least one memory device a plurality of processed record entries (420) for the universe database file UF (104, 210, 310);

characterised in that the information supplier (102, 206, 306) computer is further organised and arranged to:

v) receive a transfer customer database file CF (120, 204, 304) from an information customer (108A-N,202, 410a) using storage devices or via any communication means, including wired or wireless communications such as satellite transmissions and the Internet;

vi) store in at least one memory device a plurality of transferred customer database files CF (120a-n, 204, 304);

vii) assign a unique customer identifier UCID (412) for each record entry contained in the transferred customer database files CF (120, 204, 304);

viii) compare the content of the transferred customer database files CF (120, 204, 304) with the content of the universe database file UF (104, 210, 310);

ix) generate a conversion table CT (218, 318, 440) providing a mapping between the unique customer identifiers UCID’s (412) and a corresponding set of unique universal identifiers UIID’s (404) contained in the universe database file UF (104, 210, 310);

x) update a portion of at least one record entry in a transferred customer database file CF (212) with information contained in the processed record entry associated with the unique universe identifier UUID (404) corresponding to the unique customer identifier UCID (412) associated with the at least one record entry; and,

xi) deliver an updated transfer customer database file to the information customer via communication means.”

Buluş konusu patent başvurusu uyarınca bir bilgi sağlayıcısı müşteriler hakkında topladığı bilgileri üçüncü taraflara satmaktadır. Bilgiyi satın alan üçüncü taraflar bilgiyi pazarlama amacıyla proses etmektedir. Başvuruda Şekil 1 incelendiğinde bilgi “universe database file”(UF) adında bir dosyada saklanmaktadır. UF içindeki her kayıt “”unique universe identifier” (UUİD) adında özel bir tanımlayıcıya sahiptir. Müşteriler ise bilgiyi aynı mantıkla “customer database files” (CF) dosyalarında tutmakta olup burada her kayıt “unique customer identifier” (UCID) şeklinde endeskli haldedir.

Ana istemin en yakın önceki teknik belgesi karşısındaki fark unsuru bilgiyi satın alan tarafın bilgi sağlayıcısına bir veritabanı dosyası iletmesi ve veritabanı içindeki her kayda özel bir tanımlayıcı atamasıdır. Bilgi sağlayıcı da UCID ve UUID tanımlayıcıları arasında uygun bir dönüştürme tablosu yaratmaktadır.

İnceleme Birimi’nin kararına göre bilgi satın alan tarafın bir veritabanı dosyasını satıcıya göndermesi ve buradaki kayıtların endekslenmesi teknik olmayan ve iş yapma yöntemlerine ilişkin olan uygulamalardır. Patent sahibi fark unsurların veritabanının üçüncü taraflarca erişime karşı daha güvenli kılınması gibi bir teknik sonuç ürettiğini iddia etmektedir.

T 641/00 (Comvik) kararına göre bir istem içerisinde yer alan ve teknik nitelikte olmayan unsurlar konu hakkında uzman kimseye bir problemin parçası olarak sunuluyor iseler teknik çözümün bir parçası olmazlar ve böylelikle buluş basamağını tesis etmekte kullanılamazlar. Böylelikle istemin içinde hangi unsurun teknik olduğu ve hangi unsurun teknik olmadığı arasındaki ayrım önem kazanmaktadır.

T 1463/11 (Cardinal Commerce) kararına göre istemde yer alan hangi unsurların teknik olduğu ve hangilerinin olmadığı konusu teknik olmayan bir uzman gözüyle de değerlendirilebilir. Buna göre Temyiz Heyeti veri güvenliği argümanı karşısında iş odaklı bir insanın da verinin kontrolünü elde tutma amacıyla teknik olmayan ama benzer nitelikte bir endeksleme çalışmasına rıza göstereceğini değerlendirmektedir. Dolayısıyla istem D6 karşısında teknik olmayan bir fark unsura sahip olduğundan buluş basamağı yoktur. Bir iş insanı için veri güvenliği mevcut örnekte teknik nedenlerden değil ticari nedenlerden ileri gelen bir gereklilik olarak öne çıkmaktadır.

Aynı şekilde veritabanındaki her kayda özel bir tanımlayıcı atamanın da teknik bir unsur olup olmadığı konusunda kuşkular mevcuttur. Örneğin bu unsur için de bir iş insanı “Her müşteriyi özel olarak tanımlayabilmemiz gerekir”, şeklinde bir gereklilik ortaya atabilir. Bu gerekliliğin teknik nedenlerden değil ticari nedenlerden ortaya çıktığı aşikardır. Kurulun görüşüne göre her müşteriye özel bir kod atanması teknik olmaktan ziyade ya ticari ya da idari bir gerekliliktir. Böylelikle ret kararı onanmıştır.